🇳🇱 Uitleg

Introduction to trampolining, in Dutch

Trampolinespringen is een bijzonder spectaculaire sport om te zien. Er gebeurt van alles tegelijk. Maar wat gebeurt er nu allemaal precies en wat betekent dat allemaal?

Oefeningen

Een trampolinewedstrijd bestaat uit drie oefeningen:
– een oefening met verplichte sprongfiguren
– een vrije oefening
– een finale-oefening, ook vrij
Iedere oefening bestaat uit tien sprongfiguren. Een springer begint met springen om hoogte te krijgen. Daarna volgen, achter elkaar, tien figuren waarin gedraaid wordt en salto’s gemaakt. Ook buik- en ruglandingen tellen als sprong. De beste springers doen voornamelijk dubbele salto’s met allerlei schroeven. Het is moeilijk om steeds weer goed te landen!

Zo mooi mogelijk springen, en zo weinig mogelijk fouten maken, dat is de truc. Oftewel: tenen strekken, goed spannen, rechte benen, hoog blijven en goed in het midden springen. Dat levert veel punten op. Sinds 2011 wordt de tijd dat de springer in de lucht is elektronisch gemeten. Deze vluchttijd telt apart mee. Vanaf 2017 wordt ook apart beoordeeld of je in het midden blijft springen (horizontale verplaatsing). Daarnaast is het voordelig om zoveel mogelijk salto’s te combineren met schroeven, dit heet de moeilijkheidsgraad.

Verplaatsing

De horizontale verplaatsing (Horizontal Displacement: HD) is de laatste vernieuwing in het reglement. Dit kan nu elektronisch worden gemeten of zoals bij de Flower Cup door speciale juryleden. Zij kijken of de springer in het middelste vierkantje blijft. Zo niet, dan volgt er een aftrek van 0,1 (uit het vierkant maar binnen de rechthoek) of 0,2 (naast, voor of achter de rechthoek) tot 0,3 punt (in het uiterste hoekje) per sprong. Dit levert bij 10 sprongen dus een cijfer op tussen 7 en 10.

Hoogte

Het meetellen van de vluchttijd (Time of Flight: ToF) zorgt dat springers focussen op hoog springen. Dus is er ook meer ruimte om de sprongen mooi uit te voeren. Als de springer een heel moeilijke sprong gaat uitvoeren, legt de trainer soms een matje op de rand. Als er dan iets misgaat, kan de trainer het matje op de trampoline schuiven om zo de val van de springer te breken. Maar als de springer de valmat of de rand van de trampoline raakt is de oefening wel direct afgelopen. Niks opnieuw beginnen of verdergaan zoals bij turnen, gewoon over en uit!

Moeilijke sprongen

Salto’s en schroeven bepalen de moeilijkheidsgraad (Difficulty). In principe levert een hele salto een halve punt op en een hele schroef 0,2 punten. Er zijn springers op de Flower Cup die meer dan 15 punten moeilijkheid springen, en dat in tien sprongen. Reken maar uit hoeveel draaien die maken, je zou er duizelig van worden! Bij de verplichte oefening telt de moeilijkheidsgraad niet mee, behalve dan bij de dames en heren in de hoogste klasse: zij geven bij de jury van te voren welke vier sprongen (van de tien) meetellen voor moeilijkheid.

Beoordeling

Na de tiende sprong mag de springer nog 1 sprong doen, om daarna helemaal stil te staan. Dan bepaalt de jury het cijfer. Vier juryleden beoordelen hoe mooi een springer gesprongen heeft, twee andere kijken naar de horizontale verplaatsing. Twee andere juryleden bepalen de moeilijkheid. Tenslotte is er een hoofdjury die bij de trampoline staat en kijkt of de springer bijvoorbeeld de rand raakt. Dit jurylid is eindverantwoordelijk en kan extra aftrekpunten toepassen. Officieel bedient deze ook het ToF-apparaat, al dan niet geholpen door een specialist.

De uitvoering (Execution) wordt beoordeeld op een schaal van 0 tot 10: maximaal 1 punt per sprong. Hiervoor zijn precieze regels vastgesteld, maar het blijft ook een kwestie van smaak. Deze vier juryleden geven elk een cijfer. Het hoogste en het laagste cijfer vallen af, de andere twee worden opgeteld. Hierbij komen de vluchttijd en het cijfer voor horizontale verplaatsing. Als laatste komt het moeilijkheidscijfer erbij en gaat de eventuele aftrek van de hoofdjury eraf. Dan heb je de score die de springer voor zijn oefening krijgt.